ಶಿವ

ಶಿವ

ಈ ಪದವನ್ನು ವಚನಕಾರರು ಕನಿಷ್ಠ ಮೂರು ಅರ್ಥಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಿದ್ದಾರೆ.

೧. ವಿಶಾಲವಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಈ ಪದವು ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ಶಿವನಿಗಾದರೂ ಅನ್ವಯಿಸಬಹುದು, ಪರಪ್ರಜ್ಞೆಯಾಗಲಿ ಸ್ವಪ್ರಜ್ಞೆಯಾಗಲಿ ಇಲ್ಲದ ಪರಶಿವ ಅಥವಾ ಶೂನ್ಯ ಲಿಂಗಕ್ಕಾದರೂ ಅನ್ವಯಿಸಬಹುದು.

೨. ಸಂಕುಚಿತ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಶಿವ ಎಂದರೆ ಸಾದಾಖ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಶಿವಸಾದಾಖ್ಯ. ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮುಖವಾದ ಪರಶಿವನ ಒಂದು ಅವಸ್ಥೆಯೇ ಶಿವ ಅಥವಾ ಶಿವಸಾದಾಖ್ಯ. ಶಿವಸಾದಾಖ್ಯವು ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನೂ ಮಾಡದೆ, ಒಂದು ಶಕ್ತಿಯ ಮೂಲಕ ಒಂದು ಆಂಶಿಕ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದೆ.

೩. ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಸಂಕುಚಿತ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಶಿವನು ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ, ಲಯ, ತಿರೋಧಾನ ಮತ್ತು ಅನುಗ್ರಹ ಎಂಬ ಪಂಚಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಶಿವ ಶೂನ್ಯಲಿಂಗವಲ್ಲ. ಏನೂ ಮಾಡದ ಶೂನ್ಯ ಲಿಂಗ, ಪಂಚಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ಶಿವ, ಆಂಶಿಕ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡುವ ಶಿವಸಾದಾಖ್ಯ, ಮೂವರೂ ಒಂದೇ ಪರವಸ್ತುವಿನ ವಿವಿಧ ಅವಸ್ಥೆಗಳಾದರೂ, ವಚನಕಾರರು, ಆಯಾ ಅವಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಅದಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದುದರಿಂದ, ಪಾರಿಭಾಷಿಕವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಶಿವ, ಸಾದಾಖ್ಯ, ಶೂನ್ಯ ಇವಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಅರ್ಥಗಳಿವೆ. ಆದರೆ ಕೆಲವರು ಈ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿ, ಶಿವ ಎಂಬ ಒಂದೇ ಪದವನ್ನು ಮೂರು ಅರ್ಥ ಬರುವಂತೆ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. (ನೋಡಿ:ಚಿತ್ತು, ಲಿಂಗ, ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ, ಪ್ರಲಯ, ಶಿವಶಕ್ತಿ ಸಂಪುಟ, ಶಿವಶಕ್ಷಾತ್ಮಕ).